Elke ondernemer kent ze: van die momenten waarop je moeite hebt te ontdekken wat de juiste keuze is. In zo’n geval is het handig als je een groot voorbeeld hebt, iemand die je inspireert, die heeft laten zien hoe het kan of moet, iemand aan wie je je even kunt spiegelen. De Spiegel gaat over grote voorbeelden en inspiratiebronnen. Vandaag aflevering 8: Jacob ten Hoeve uit Joure, eigenaar van klokkenmakerij Jac ten Hoeve Designuurwerken.

Het tikt hier overal, de tijd is alom aanwezig. Wat heb jij met klokken?

,,Mij gaat het om de techniek. Het mechaniek van zo’n klok is schitterend, vind ik. De overbrenging, de tandwielen, de precisie. Zonde om dat achter een dichte kast te stoppen. Daarom kun je in bijna alle klokken die ik ontwerp en maak het hart zien zitten. Dat het klokken zijn geworden, heeft ook met toeval te maken. Ik houd vooral van fijne mechaniek, ben in de uurwerken gerold en ervan gaan houden.’’

Lees ook:

HMUH – Eeuwenoud ambacht in ultramodern jasje

Dat klinkt als een niet erg bewuste keuze…

,,Dat was het begin ook zeker niet. In die tijd, de jaren zeventig, deed je gewoon wat oudere mensen zeiden dat goed voor je was. Ik ben best een man met een eigen wil hoor, altijd geweest ook. Maar mijn vader besprak destijds met hoofdmeester Wiebenga welke opleiding ik na mijn lagere school zou moeten doen. Dus deed ik dat gewoon. Dat werd de technische school in Heerenveen. Achteraf ben ik blij dat zij me op dat pad zetten.’’

Maar wanneer komen die klokken dan in het verhaal?

,,Dat heb ik te danken aan mijn klassenleraar op de technische school, meester Van der Veen. Hij was een liefhebber en zag dat ik talent had voor dat fijne werk. Zelf had ik na een serie bedrijfsbezoeken al geconcludeerd dat de grote, grove industrie niets voor mij is. Toen Van der Veen mij vroeg of ik niet een bijbaantje wilde bij een klokkenmaker in Heerenveen, zei ik snel ja. Ik werd bijna meteen in het diepe gegooid. De baas daar wilde dat er vijfhonderd Engelse wingklokken gemaakt werden. Ik kon goed aan de bak, samen met Chris van der Klaauw die er werkte. Hij had de ambachtelijke Leidse Instrumentmakers School gedaan en van hem heb ik het vak echt geleerd.’’

Een echt voorbeeld dus?

,,Absoluut. Mijn werkwijze is in wezen niet veranderd in die veertig jaar. Ik maak nog steeds het liefst alles zelf, tot en met de tandwieltjes. Het is dat oude ambacht en die techniek die ik combineer met moderne vormgeving. Kijk, ik heb hier boven mijn werktafel een artikel met Chris hangen. En daarnaast een lijst met een foto en het zakhorloge van mijn vader. Zo kijken mijn voorbeelden altijd met me mee.’’

Zoals zo vaak: er zijn veel meer inspiratiebronnen en voorbeelden…

,,Zoals ik het zie: je wordt in je leven bepaalde richtingen op gewezen door verschillende mensen. De hoofdmeester, de klassenleraar, mijn vader, mijn broer ook. Hij wees me op dit pand in het centrum van Joure. Dat was in 1976, ik was toen een tijdje voor mezelf bezig. Ik kocht het en dat heeft me ook veel gebracht. De leiding van de plaatselijke supermarkt was ook belangrijk. Die liet me een paar jaar eerder op mijn verzoek toe tot de reclameafdeling van het bedrijf. Daar heb ik geleerd hoe je dingen moet verpakken en verkopen. En van de ontwerpers met wie ik gewerkt heb, stak ik ook veel op. Je wordt in je leven van alle kanten gevormd.’’

En dan straks zelf het voorbeeld voor nieuwe klokkenmakers?

,,Dat is wat veel eer. Maar ik heb nog wel een droom, ondanks dat ik tegen mijn pensioenleeftijd aanzit. Ik zou heel graag met jongere mensen samenwerken in een grotere werkplaats waar ik mijn kennis en kunde kan overdragen om klokken te maken. Ik ben bezig aan een concept voor een Friese staartklok, maar dan helemaal van nu. Als dat nou een groot succes wordt, wie weet komt de ervaring in het seriematig klokken maken die ik opdeed samen met Chris van der Klaauw dan nog van pas.’’